Matthew Southall Brown Sr.
Matthew Southall Brown Sr. (1922-2021) is bijna 21 toen hij slaagde voor de Cuyler Beach High School. Hij wil dominee worden. Op 3 februari 1943 wordt hij echter opgeroepen voor militaire dienst. Na een training in Fort Benning, Georgia, vertrekt hij op 19 januari 1944 naar Europa. Ook hij dient in een ondersteunende eenheid, maar hij meldt zich net zoals 5.000 andere Afro-Amerikaanse soldaten aan voor een vrijwillige overplaatsing naar de infanterie wanneer het Amerikaanse leger eind 1944 een beroep op ze doet. Er is namelijk een steeds groter tekort aan infanteriesoldaten. Deze zogenoemde Negro Infantry Volunteers worden als aparte, zwarte pelotons aan bestaande witte eenheden toegevoegd. Matthew komt terecht bij Company E, 60th Infantry Regiment, 9th Infantry Division.
Brown keert na mei 1945 terug naar huis – waar veel Afro-Amerikanen niet als helden worden verwelkomd, en op plaatsen zelfs slechter behandeld worden dan Duitse krijgsgevangenen. Terug in de Verenigde Staten verlaat hij het leger op 15 juli 1945.
We fought gallantly. When I say we, I mean people who looked like me.
In Savannah, Georgia, sticht hij een gezin, maakt met behulp van de G.I. Bill zijn studie af en wordt alsnog dominee bij de Royal Missionary Baptist Church in Charleston, South Carolina, en in 1969 bij de St. John Baptist Church in Savannah. Daar blijft hij aangesteld tot 2005.
Als emeritus dominee is hij nog steeds actief in zijn woonplaats als op 9 augustus 2014 de Zwarte Michael Brown in Ferguson, Missouri wordt doodgeschoten. Brown voelt zich dan verplicht te helpen bij de organisatie van vreedzaam protest en bijeenkomsten in Savannah, zodat mensen de gelegenheid krijgen hun boosheid en frustratie daarover te uiten. Hij roept, samen met anderen, op tot kalmte. Dat doet hij ook nadat op 25 september 2014 in Savannah-Chatham, de zwarte 29 jarige Charles Smit door een politieagent wordt doodgeschoten. Hij zegt dan in een interview in Savannah Morning News van 27 oktober 2015: ‘Het is lang geleden dat ik mensen op deze manier elkaar zag opzoeken, elkaar omhelzen en samen zag huilen en omarmen’. Weer roept hij op tot kalmte en vreedzaam protest.
Op 17 september 2016 woont hij een jubileum bij van zijn oude kerk in Charleston. Tot op zeer hoge leeftijd blijft hij preken in Savannah.
In maart 2019 is hij eregast op het jaarlijks Dr. Martin Luther King Jr. gala en wordt daar geëerd als the Preachers Pastor, voor zijn inzet voor de maatschappij, als veteraan en als visionair. Bij die gelegenheid ontving hij de militaire medailles die hem na de Tweede Wereldoorlog waren onthouden: de WW2 Victory Medal, de American Campaign Medal, de European-African-Middle Eastern Campaign Medal en de Good Conduct medal.
Matthew is bijna 97 jaar als hij in mei 2019 Mieke Kirkels mailt met zijn wens om naar Nederland te willen komen. Hij was eerder telefonisch door haar geïnterviewd voor het hoofdstuk 'Uitzonderingen' in haar boek 'Kinderen van zwarte bevrijders'. Hij geeft in de mail aan een bezoek te willen brengen aan de Amerikaanse begraafplaats in Margraten. Wat hij niet wist, is dat daar 32 andere Negro Infantry Volunteers een graf hebben.
De Amerikaanse ambassade draagt hem vervolgens voor bij het Nationaal Comité 4 en 5 mei om als eregast aanwezig te zijn bij de officiële nationale start van de festiviteiten rond 75 jaar Vrijheid in Terneuzen, als vertegenwoordiger van alle Amerikaanse veteranen. Vlak voor vertrek naar Europa wordt hij geïnterviewd door het AD.
Die week zal hij meerdere keren spreken over zijn ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op 5 september is hij aanwezig op de Amerikaanse begraafplaats in Margraten voor een Tribute to the 32 Negro Infantry Volunteers die daar begraven zijn. Een van hen kende hij persoonlijk.
BBC World News interviewde Brown na thuiskomst in Georgia.
Rev. Matthew S. Brown Sr. overleed op 22 november 2021 op 99-jarige leeftijd.
I didn't realize that I was part of a liberation army, until I came here and people said 'thank you for liberating us.'
