Edward Moody

Edward Moody (10-1-1921- 26-8-1989) uit New Jersey werd eind 1944 samen met vier andere zwarte Amerikaanse soldaten ingekwartierd bij de familie Wetzels in de Nieuwstraat in Heer (toen nog een zelfstandige gemeente bij Maastricht).

De soldaten krijgen de zolder van het huis tot hun beschikking. Sinds hun aankomst in Europa trokken de soldaten drie jaar lang van hot naar her en ze vonden het een feest om nu voor een tijdje een goede slaapplek te hebben. De echtgenoten van drie van de vier dochters Wetzels sloten vriendschap met de soldaten en kwamen bijna dagelijks bij ‘ma’ Wetzels over de vloer. Ze leerden de Amerikanen klaverjassen, toepen en steppen op een autoped, een vervoermiddel dat voor hen compleet nieuw was. De soldaten op hun beurt zongen bij allerlei gelegenheden voor de familie, die ademloos toehoorden.

Edward, was een uitzondering. Zijn moeder was weliswaar zwart, maar zijn vader wit. Dat was bijzonder voor die tijd, want tot 1967 waren gemengde huwelijken nog niet in alle staten van de U.S. toegestaan. Hij was een geweldig goede zanger en liet in Maastricht zelfs plaatopnames maken, bakelieten platen, bij Hilger in de Stationsstraat. Helaas, zegt later zijn zoon Ed, waren die platen later niet terug te vinden. (zie Ed Moody)

Na terugkeer in 1945 in de U.S. is Edward altijd chauffeur gebleven. Dat deed hij goed, af te meten aan een onderscheiding voor 500.000 kilometer schadevrij rijden. Edward heeft zijn Nederlandse zoon nooit ontmoet. Hij had een zoon, Keith, die overleed op zijn 27^e. Van zijn dochter Mia is alleen bekend dat ze in huis woonde bij haar oma, die 102 jaar oud werd.

De family Moody jr. heeft al jaren een graf geadopteerd op de Amerikaanse begraafplaats in Margraten. Het is het graf van Jacob G. Moody, voor zover geen geen familie van Edward is.